Sportlight

Wuja Brzęczek 10 października powróci na nasze ekrany z reprezentacją Polski. Wtedy to rozegramy mecz numer 7 w Rydze z Łotwą. Trzy dni później zagramy u siebie z Macedonią Północną. Jeżeli Piotrkowi Zielińskiemu coś przeskoczy w głowie, to będzie fajnie! A tak całkiem poważnie, to po sześciu grach eliminacyjnych mamy 13 pkt. Jesteśmy liderami grupy G preeliminacji do eliminacji EURO 2020. Piszę tak, bo w obecnej formie turnieju raczej te eliminacje są preeliminacjami do eliminacji w fazie grupowej turnieju. Wygraliśmy z Austrią wyjazd 0:1, potem dom z Łotwą 2:0. W czerwcu wygraliśmy wyjazd z Macedonią Północną 0:1, a także dom z Izraelem 4:0. We wrześniu przegraliśmy wyjazd ze Słowenią 2:0, a rundę rewanżową rozpoczęliśmy od remisu bezbramkowego, bezstylowego z Austrią. Mecze z Austrią były bez stylu u nas. To samo można powiedzieć o meczu z Łotwą, Macedonią Północną, Słowenią. Izrael był jedynym meczem, w którym nie można było niczego zarzucić. Reprezentacja w tamtym meczu działa

Pojechali po 52 latach. Skradli serca kibiców. Koszykarze na ósmym miejscu na Mistrzostwach Świata. Znakomity wynik dla propagowania tej dyscypliny sportu w naszym kraju. Faza grupowa to była drobnostka. Błahostka. Łatwa wygrana z Wenezuelą i Wybrzeżem Kości Słoniowej, a także mecz z Chinami. Mecz, który był dość gospodarsko sędziowany, widowisko trwało prawie trzy godziny, bo oprócz czterech kwart, zagraliśmy dogrywkę. Przegrywaliśmy, ale Polakom udało się wrócić do meczu. Wyrównać, a w dogrywce wygrać spotkanie 79:76. Gospodarze i sędziowie zostali pokonani. Polacy w drugiej fazie spotkali Rosjan i Argentyńczyków. Z Rosjanami stoczyliśmy zacięty mecz, w którym prowadzenie objęliśmy w czwartej kwarcie i wygraliśmy ten mecz. Mecz, który dał nam awans do ćwierćfinału Mistrzostw Świata. Był też mecz z Argentyną. No i tak naprawdę Rosja była ostatnim rywalem, którego pokonaliśmy. Bo z Argentyną przegraliśmy 26 pkt, a w ćwierćfinale spotkaliśmy Hiszpanów. Jednak na skutek naszych błędów

10 lat temu Dariusz Szpakowski wygłosił w Mariborze pamiętną przemowę o stanie polskiej piłki. Polacy zagrali z Austrią 10 lat później, w eliminacjach Mistrzostw Europy na Stadionie Narodowym. I Polacy zremisowali ten mecz. A stan reprezentacji jest słaby. W pierwszej części Austriacy z początku mieli wiele inicjatyw, pierwszy strzał celny oddali w 3. minucie. Parę minut później Arnautović trafił w słupek. Naszej taktyki nie było. Trochę na chaos. Strzałów było mało, jeśli już, to niecelne. W drugiej części pierwszej połowy Polacy częsciej atakowali, skutecznie, ale bez bramek. Robert Lewandowski nie był skuteczny, a jedną setkę z główki po podaniu Grosickiego zmarnował w sposób koncertowy. Także Robert był, ale niestety nic nie dał. Pracował jak wół, tylko był blisko czerwonej kartki za faul, no i spaprał parę okazji. Szkoda ich. Zielińskiego, Krychowiaka, Kownackiego (zbyt indywidualny) nie było. Ale potem znowu atakowali Austriacy, a my nie graliśmy w sposób celny. Nie było komuni

Turniej zaczynaliśmy z myślą o ćwierćfinale. Skończyło się w półfinale i w meczu o brązowy medal. Polki obie gry, kolejno z Turczynkami i Włoszkami, przegrały i zajęły czwarte miejsce. Patrząc na to, z jakiego marazmu w Polsce została dźwignięta siatkówka kobiet, jest to znakomity wynik. Półfinal tego turnieju dla nas to był prawie że finał. Mecz o brąz był wielką szansą na medal, zaprzepaszczoną, bo trochę Polki zagrały słabo ostatnie dwa mecze, być może dało się we znaki zmęczenie turniejem. Nie zmienia to faktu, że Polki zagrały powyżej oczekiwań wielu kibiców. Najpierw zagrały fantastyczną fazę grupową, gdzie uległy tylko Belgijkom. Cztery mecze wygrały, w tym jeden po tie-breaku z Włoszkami. Potem świetny mecz 1/8 z Hiszpanią i horror z Niemkami w ćwierćfinale. Oglądaliśmy jednak we wszystkich meczach kwitensencję siatkówki kobiet. Niby wygrywały kilkoma punktami, by potem to przegrać. Albo przegrywały wysoko sety, by następny wygrać tak samo. Niby to jest absurd, jeżeli ogląda

Piąty mecz eliminacji, piąty oponent. Połowa eliminacji za nami, byliśmy w Lublanie i zagraliśmy ze Słowenią. Polska ten mecz przegrała 0:2. W pierwszej cześci gry dużo akcji Słowenii, która miała parę rogów, z których skonstruowała niebezpieczne akcje. Oni też mieli strzał celny. My pod polem karnym walczyliśmy, ale nie stworzyliśmy okazji bramkowej. A oni wykorzystali okazję w 33. minucie, Struna strzelił po dostaniu piłki z rogu z woleja i gospodarze prowadzili w tej grze. Nasze kontry były przecinane, nie potrafiliśmy zgrać akcji. Stąd przegrywaliśmy po pierwszej części jedną bramką, a w drugiej było niewiele lepiej. Dalej był piach, mimo że częsciej pochodziliśmy pod ich pole karne. Ale straciliśmy drugą bramkę, 67. minuta, oszukany Fabian przez Sporana i to był ładny gol. Nasza obrona ośmieszona. Chyba też o tym, że graliśmy fatalnie świadczy to, że pierwszy celny strzał oddaliśmy w 70. minucie. I nie jest to mój błąd. Zmiany nic nie dały, były trzy - wszedł Błaszczykowski za G

Tak. Tak nazwałem ten mój wywód. Co mam napisać, jeżeli trzeci rok z rzędu klub kraju z Europy Środkowo-Wschodniej, z Polski nie kwalifikuje się do żadnych europejskich rozgrywek? To jest dramat. Legia przegrała mecz wyjazdowy z Glagsow Rangers 0:1. Domowe starcie było bardzo solidne. Legia też mogła strzelić bramkę. Na wyjeździe jednak w pewnym momencie coś w Legii siadło i to Rangersi cisnęli ich niemiłosiernie. Owocem tego była boląca jak drzazga w oku bramka Alfredo Morelosa w pierwszej minucie doliczonego czasu gry. Dośrodkowanie, główka i bramka. Majecki grał świetnie, jednak ta jedna sytuacja, ten jeden błąd przesądził o braku awansu Legii. Ciężki mecz. Ciężkie eliminacje, choć Legia awansowała do czwartej rundy bez żadnej straconej bramki. Utrzymali tę serię dzielnie przez 7 gier, grając w słabym stylu, czasem dobrze jak z Atromitosem w drugim meczu. Ale to było za mało. Nie będzie polskiego klubu w europejskich pucharach. Trzeci sezon z rzędu. Drugi sezon z rzędu za to, w